Rozdział 1

- Wyjdziesz później ? - Spytał Harry gdy wysiedliśmy z szkolnego autobusu.

Chwile zastanowiłam się nad odpowiedzią.

- Myślę, że tak. Muszę najpierw odrobić lekcje.
- Tak. Ja też. To może o 14:00 przy murku? 
- Jasne! To do zobaczenia! - Pomachałam mu i weszłam do swojego domu.

Usłyszałam przytłumione krzyki pochodzące z sypialni rodziców. Kłótnia. Jak zwykle.
Westchnęłam smutno.
Zdjęłam buty i plecak po czym poszłam do kuchni gdzie znalazłam babcię i dziadka.

-Witaj słoneczko !  Jak było w szkole ? - Spytała babcia mieszając coś w garnku.
- Dobrze. Co dzisiaj na obiad ?
- Zupka.

Spojrzałam na dziadka siedzącego przy stole i czytającego gazetę.
Uśmiechnęłam się delikatnie i podreptałam do niego. Wgramoliłam mu się na kolana i oglądałam gotującą babcię. 

- Babciu?
- Tak?
- Co się znowu stało? - Spytałam cicho, słysząc nieustające krzyki rodziców.

Babcia przerwała gotowanie i wymieniła spojrzenie z dziadkiem.

- Nie mam pojęcia, kochanie. - Powiedziała uśmiechając się smutno.

*

Otworzyłam oczy spoglądając na lekko zaróżowione niebo.
 Leżeliśmy tak z Harrym na trawie od dobrych dwóch godzin. 

Dobrze było czasem poleżeć w ciszy.
Ciszy była o wiele lepsza niż ciągłe odgłosy kłótni rodziców.

Nagle nad nami przeleciały dwie jaskółki.

- Spójrz ! - Krzyknęłam szturchając Harry'ego i pokazując mu palcem ptaki.
- Kocham jaskółki. - Przyznałam.
Harry spojrzał na mnie dziwnie.
- Dlaczego? To tylko głupie ptaki. - zmarszczył nos.
- Nie prawda. Wiesz, że symbolizują miłość? Długotrwały i nierozłączny związek?
- Tak ?
- No. Dziadek mi kiedyś opowiadał. Mówił, że jego jaskółką jest babcia. - Zachichotałam.

Harry spojrzał na latające nad nami jaskółki myśląc nad czymś.

- Wiesz co, Roni? Pamiętasz tego pana, którego widzieliśmy wczoraj w sklepie? Ten, który miał ten duży tatuaż na nodze.

Zmarszczyłam czoło próbując przypomnieć sobie o kogo chodzi.

 - Ach, tak ! Pamiętam. Co z nim?
- Też sobie zrobię kiedyś tatuaż, żeby przypominał mi, że ty jesteś moją jaskółką.

*

- Jak ?! Jak mogłeś mi to zrobić?! Oszukiwałeś mnie przez te wszystkie lata. Wynoś się!

- Co ?!

- Słyszałeś! Wynoś się stąd!

- Nie masz prawa wyrzucić mnie z domu!

- To nie jest już twój dom ! Wynoś sie do tej swojej dziwki !

Usłyszałam trzaśnięcie drzwiami a potem przeraźliwy i pełen bólu krzyk  mamy.

Po cichu wyszłam z pokoju i zobaczyłam skuloną pod drzwiami mamę.
Tak mocno płakała.

- Mamo - Powiedziałam cicho.

Żadnej reakcji.

- Mamo... - Usiadłam obok niej. Nienawidziłam kiedy płakała - poradzimy sobie.

*

- Ja nie chce liczyć. - Powiedziała Victoria.

- Ja też nie. - Krzyknął Matt.

- To może zrobimy wyliczankę? - zaproponował Harry.

 Gdy wszyscy przytakneli, Victoria  zaczęła wyliczać.

 - Ene due like fake, korba borba esme smate, deus deus kosmotaeus  i morele baks.

 - Suzanne . Ty liczysz.

- Okej. -  Powiedziała Suzanne wstając.

 Odwracając się do ściany, otrzepała swoje krótkie, zielone spodenki z piasku.  Zamknęła oczy opierając czoło o zimną powierzchnię.
 Również wstałam.

 - Raz...

 - Chodźmy Roni! - Krzyknął Harry chwytając mnie za rękę.

Okrążyliśmy dom biegnąc w kierunku lasu. Wystraszyłam się bo mama nie pozwalała mi nigdy tam samej chodzić. Tak naprawdę nie byłam sama bo był ze mną Harry, ale przecież oboje byliśmy dziećmi.

- Harry ! Zgubimy się ! - Krzyknęłam gdy coraz bardziej zagłębialiśmy się w lesie.

- Zaufaj mi - powiedział nie puszczając mojej dłoni.

Ufam mu.

Po chwili dobiegliśmy do małego strumyczka.

 Harry podszedł do pobliskiego drzewa i z jednej z gałęzi odplątał line.

Chwycił ją i już po chwili był po drugiej stronie rzeki.

 Serce zabiło mi mocniej.

- Teraz ty ! - Krzyknął rzucając mi line, którą niepewnie złapałam.

- Nie dam rady . Jestem za gruba i spadnę - Powiedziałam cicho zgodnie z prawdą.

- Nie mów głupstw. Złapię cię.

Ufam mu.

Chwyciłam linę, wstrzymałam oddech i mocno zamknęłam oczy. Podskoczyłam oplatając linę nogami i głośno pisnęłam kiedy czułam, że jestem w powietrzu.

- Puść się ! - Krzyknął Harry.

Wystraszona puściłam linę,  sprawiając, że wylądowałam na czymś miękkim.

Otworzyłam oczy i zobaczyłam go po de mną.

- Widzisz ? Nie było tak źle. - Uśmiechnął się

Po chwili wstaliśmy i poszliśmy dalej trzymając się za rękę.

Po jakiś dziesięciu minutach zobaczyłam stary opuszczony dom obrośnięty bluszczem. Dach był w niektórych miejscach podziurawiony , okna wybite .

Spojrzałam na Harry'ego ale on tylko posłał mi uspakajający uśmiech i pociągnął mnie w kierunku domu.

- Super. - Powiedział podekscytowany, gdy weszliśmy do środka.

Nie. Wcale nie było super. Wszędzie były pajęczyny i kurz. Było tu strasznie .

- To będzie nasza miejscówka. - Powiedział  odwracając się w moim kierunku. Jego oczy błyszczały jasną zielenią.

- Boje się. - Mruknęłam. 

Spojrzał na mnie i znowu chwycił moja rękę.

- Nic ci ze mną nie grozi, Roni.

*

- Wiesz... Powinniśmy założyć hasło - Powiedział Harry gdy szliśmy w kierunku "naszej miejscówki".

Codziennie przynosiliśmy tam różne rzeczy jak na przykład stare koce, pudelka, poduszki, lampki, jedzenie, picie
 itd.- Po co ? - Spytałam poprawiając plecak który mi spadał.
- No wiesz... Jak będziemy hasło to będziesz wiedziała, że to ja.

Zmarszczyłam nos zastanawiając się nad jego pomysłem.

- Przecież mogę zobaczyć czy to ty.
- No właśnie o to chodzi. Otworzysz drzwi i zaatakuje cię jakiś przestępca. A jak będzie hasło to będziesz pewna, że to ja. - Powiedział wyraźnie zadowolony ze swojego pomysłu.

Ma rację

- Okej. To jakie hasło?
- Może ... Harry predator ! - Krzyknął podekscytowany . Skrzywiłam się lekko
- Nie ...

Szliśmy dalej wymyślając różne hasła ale żadne się nam nie spodobało.
Gdy doszliśmy do naszej miejscówki usiedliśmy na jednej z poniszczonych kanap .
Wyciągnęłam z plecaka paczkę ciasteczek i butelkę soku. Jedliśmy popijając sokiem. Żadne z nas się nie odzywało. Harry wyglądał na zamyślonego.

- Hej , Ron ! Mam hasło !
- Jakie?-Kocham cie Harry. - Powiedział uśmiechając się tak mocno aż pokazały się jego dołeczki w policzkach.

Spojrzałam na niego dziwnie.

- No co?
- Nic...
- Kochasz mnie, prawda ?
- No tak.- Szepnęłam rumieniąc się delikatnie.
- I zostaniesz kiedyś moja żoną ?

Chwile myślałam nad odpowiedzią. Małżeństwo mojej mamy było nieudane. Nie chciałam żeby to samo stało się ze mną i z Harrym.

- Wiesz... Ja cię kocham i chce się tobą opiekować. Mamy już własny dom . Jak będę duży, znajdę prace i obiecuję, że będę traktować cię dobrze. Tak chyba robi dobry mąż, prawda ? - Zająkał się a jego policzki zrobiły się czerwone.
- Tak, Harry. Zostanę twoja żoną. - powiedziałam przytulając

 go mocno

__________________________





I jak wrażenia ?

 Z niecierpliwością czekam na komentarze :)
Wiem, że na razie praktycznie nic się nie dzieje. 
Ale obiecuję, że akcja się rozwinie :)
Tylko prooooooooszę o wasze opinie.