Rozdział 35

Gdy się obudziłam byłam sama.

Westchnęłam i wygramoliłam się z namiotu.

- Sto lat!!  - krzykneli wszyscy równo.

Przyłożyłam ręce do ust będąc w całkowitym szoku.

- Wszystkiego najlepszego kochana!  - powiedziała Suz przytulając mnie.

Za chwilę zastąpiła ją Aggie, Niall i cała reszta. 

Oprócz Harryego.

On podszedł do mnie jako ostatni.

- Wszystkiego najlepszego kochanie. - Powiedział zanim pocałował mój zarumieniony policzek.

- Ja...  skąd wy widzieliście? - Spytałam.

Nie obchodziłam urodzin od dawna.

- My zawsze pamiętamy! - Krzyknęła Suz.

Niall zapalił świeczki po czym Suzanne podeszła do mnie z małym kolorowym tortem. Wszyscy zaśpiewali mi sto lat a ja w życiu nie czułam się bardziej szczęśliwa.

- Pomyśl życzenie!  - Powiedział Niall.

Chce żeby było tak już zawsze.

Zdmuchnełam wszystkie 18 świeczek słysząc krzyki przyjaciół.

Mam najcudowniejszych przyjaciół na świecie... 

***

- Zabieram cie na spacer. - Powiedział Harry.

- Ugh.  Jestem zmęczona - Marudziłam.

- Chodź, chodź.

Wstałam z ławki i chwyciłam wyciągniętą w moją stronę rękę Harry'ego. Szliśmy w ciszy a ja podziwiałam piękny zachód słońca na tle jeziora.

- O czym myślisz? - spytał Harry.

- To chyba najlepszy dzień w moim życiu. - Przyznałam patrząc w jego oczy.

Uśmiechnął się nie śmiało i przyciągnął mnie do siebie po czym przytulił mocno.

- Zostały nam dwa tygodnie wakacji... - Mruknął w czubek mojej głowy.

Poczułam, że jego sylwetka się napięła.

Odsunęłam się od niego na tyle żebym mogła spojrzeć w jego oczy.

Patrzył na mnie smutno, bawił się kosmykiem moich włosów i unikał mojego wzroku.

Westchnęłam i położyłam swoją dłoń na jego policzku przez co spojrzał na mnie.

- Kocham cie Harry...  Jesteś dla mnie najważniejszy na świecie.

Tym razem nie czekałam na jego odpowiedź tylko po prostu go pocałowałam.

Chcąc go jakoś rozbawić wbiłam mu palce w żebra na co krzyknął i zaczął się śmiać.

Zachichotałam i nie przestawałam go łaskotać.

Nagle Harry pocałował mnie namiętnie oplatając swoim językiem mój. Ścisnął moje pośladki na co otworzyłam oczy zaskoczona.

- Harry!

On tylko uśmiechnął się a w jego oczach pojawił się ten niepowtarzalny błysk.

- Mój prezent dostaniesz wieczorem. - Mruknął puszczając mi oczko a ja zamrugałam.

Nie mogę doczekać się wieczoru!

***

- Mam dość kiełbasek i piwa. - Powiedziałam patrząc na moją kiełbaske piekącą się nad ogniskiem.

- Ja też - Powiedział  Niall opierając się o mnie i chwytając za brzuch.

- Jutro kupimy coś innego bo chyba wszyscy mamy ich dość.

Bogu dzięki!

- Kupię chyba z 20 zupek chińskich. - Mruknął blondyn po czym beknął a ja go odepchnęłam przez co spadł na ziemię.

Wszyscy się zaśmiali.

- Mężczyzn się nie biję!

- Pomyliłeś powiedzenie, Niall.

- Och.

Nagle mój telefon zaczął wibrować.

Mama. O boże.  Przypomniała sobie o mnie?

Wstałam ze swojego miejsca i przepraszając wszystkich odeszłam. 

- Halo?  - powiedziałam do telefonu

- Jak mijają wakacje?

- W porządku.

- nic nie zbroiłaś?

- Nie. - Przewróciłam oczami.

- No zobaczymy. Wracacie za tydzień.

- Co?!  Przecież zostały jeszcze 2 tygodnie.

- Przypominam, że czeka cie kolejna klasa. W tym roku pokazałaś, że nie potrafisz sie uczyć to będziesz się uczyła dodatkowo we wakacje.

- Co?! 

- Jeszcze raz krzykniesz a wrócisz jutro!

Złączyłam usta w cienką linie a w oczach pojawiły się łzy.

Nie płacz głupia,  nie może słyszeć jaka jesteś słaba.

- Co u babci?

- W porządku.

- A u Matta?

A co u mnie?

- Zadzwoń do niego i sama się dowiedz. - Powiedziałam nie wytrzymując po czym się rozłączyłam.

Szarpnęłam swoje włosy a łzy spłynęły po moich policzkach.

Telefon znowu zawibrował ale go wyłączyłam

- Ron?

Odwróciłam się widząc przed sobą Harryego.

Miał zmartwioną twarz.

- Czemu płaczesz? co się stało?

- Ja... - Otarłam łzy i pociągnęłam nosem - Ja nie płacze... - Spuściłam głowę na dół oddychając ciężko żeby chociaż trochę moc się uspokoić.

- Powiedz mi...

Zacisnęłam powieki żeby za wszelką cenę powstrzymać kolejne łzy.

Moja klatka piersiowa wibrowała przez zduszony szloch a Harry doskonale to widział.

Gdy zrobił krok w moją stronę wzdrygnęłam się przez co zatrzymał się zmieszany.

Zachowywał się jakby nie chciał mnie spłoszyć.

-  Chce zostać sama. - Powiedziałam cicho.

- Ale...

- Proszę. - Przerwałam mu zachrypniętym głosem.

Poszłam w głąb lasu zostawiając za sobą najważniejsza osobę w moim życiu.

Źle go potraktowałam.  Doskonale o tym wiem. Ale taka jestem. 

Gdy jest mi źle chce zostać sama.

A dlaczego?

Bo wiem, że ja sama siebie nie skrzywdzę tak jak mogą to zrobić inni.

Czuję się dobrze sama ze sobą.

Czuję się bezpiecznie.

Poszłam na plażę i skręciłam w stronę ścieżki, którą szliśmy wczoraj.

Dzisiaj są moje urodziny. 
Skończyłam 18 lat

Tak cholernie wyczekane 18 lat.

Od kiedy się wyprowadziliśmy obiecałam sobie, że gdy w końcu nadejdzie ten dzień to pierwsze co zrobię to spakuje manatki i wyprowadzę się.

Nieważne, że nie będę miała gdzie.

Ważne, że się uwolnię od pojebanej matki, pojebanego ojczyma i pojebanego brata.

Moje życie jest do bani i tak naprawdę nie wiem co jeszcze mnie tu trzyma.

Może Harry?

Jego miłość?

Prychnęłam.

Przecież i tak to wszystko minie. Za tydzień to wszystko zniknie. Czar tych cudownych wakacji pryśnie  jak mydlana bańka. Obudzę się z pięknego snu i wszystko będzie takie jak przed tym. Wrócę do rzeczywistości.

Harry zawsze będzie moim marzeniem, które nigdy się nie spełni.

Zapomni o mnie gdy tylko wsiądę do pociągu.

Znajdzie sobie cudowną dziewczynę z którą będzie szcześliwy

Ze mną nigdy by mu się nie udało.

Jestem zbyt zepsuta i zbyt bardzo zmęczona żeby mogło nam się udać.

Totalne przeciwieństwo.

Nigdy nie będzie nam przeznaczone być razem.

___________________________

Niech każdy kto czyta zostawi po sobie komentarz :C

Plox